Wandelen zit in de lift, dat is duidelijk. Sinds de maatschappij op een lager pitje brandt, lijkt bijna iedereen richting natuur te trekken om er te gaan wandelen. Zoals de titel van een artikel in ‘De Morgen’ luidt: ‘We wandelen onszelf – en de natuur – te pletter’ Elk bestaand natuurgebied krijgt in deze tijden steeds meer wandelaars te slikken. Dat kan volgens mij maar één ding betekenen: er zijn niet te veel wandelaars, er is gewoonweg te weinig natuur.
Wandelen biedt veel mogelijkheden. Het laat ons toe om even aan de vier muren te ontsnappen, om sociaal contact te beleven, ons hoofd leeg te maken in tijden van online lessen en thuiswerken én het zorgt voor onze lichaamsbeweging nu de sportclubs en fitnesscentra gesloten zijn. Voor velen was wandelen altijd al een fijne bezigheid, voor anderen is het een nieuwe ontdekking. Het is het weinige escapisme dat ons nog rest in deze periode. Of de nieuwe wandelaars blijvers zullen zijn, zal de toekomst uitwijzen, maar nu ook zij de geneugten van de natuur ontdekt hebben, gaan ze er misschien met meer respect naar kijken.
Maar de vele wandelaars zetten ook druk op de natuur. Paden worden overbewandeld, er wordt van de paden afgegaan, mensen laten hun afval (waaronder mondmaskers) achter in het bezochte wandelgebied, dieren en planten worden gestoord, enzovoort. Sommige zaken kunnen aangepakt worden door meer toezicht en een aanpassing van de mentaliteit van de wandelaars. Andere zaken kunnen aangepakt worden door een verspreiding van het aantal wandelaars over meerdere gebieden. Paden zullen minder overbewandeld geraken en de fauna en flora zal meer rust ervaren wanneer dergelijke spreiding plaats zal vinden. Daarom pleit ik voor meer natuurgebieden.
Een toename van het aantal natuurgebieden zal niet alleen voordelen opleveren voor de natuurgebieden zelf, ook de mensen zullen er voordelen van ondervinden. De luchtkwaliteit zal erop vooruitgaan, mensen zullen zich minder ver moeten verplaatsen om van de natuur te kunnen genieten en misschien gaan we zelfs in een gezonder en aangenamer ritme leven. De ratrace van voorheen was voor weinigen goed, me dunkt. Wie weet hoe fijn de samenleving kan worden als we het allemaal wat rustiger aan gaan doen en in een groene omgeving kunnen leven.
Leidt deze pandemie tot een groter respect voor bossen en parken of zien we het als een nieuw consumptiegoed? Iets dat we consumeren en dan weggooien? Ik hoop oprecht dat het de eerste optie wordt. Zullen we vanaf dit jaar, 2021, allemaal mee zorgen voor een beter evenwicht mens-natuur? “Willen we dat afspreken?”[1]
Zoek je concrete tips om mee te zorgen voor een groene omgeving? Deze zaken kan je alvast doen:
=> Steun lokale natuurinitiatieven zoals bijvoorbeeld Natuurpunt
=> Schrijf je gemeentebestuur aan. Zeker wanneer er plannen zijn om een natuurgebied op te offeren voor een woonwijk of industriegebied.
=> Teken petities tegen megastallen, plastiekfabrieken, …
=> Onthard je eigen tuin. Zo zit je toch ook al zelf in een groene omgeving en help je bovendien mee om overstromingen te voorkomen 😉
=> Neem kinderen, neefjes, nichtjes,… regelmatig mee uit wandelen en breng hen respect bij voor hun omgeving
=> Doe met je eigen straat/buurt/wijk iets rond groene omgevingen. Maak bijvoorbeeld geveltuinen, tuinstraten, sloop muren tussen tuinen om één groot park te maken in je ‘achtertuin’,…
=> Organiseer zelf een petitie, bijvoorbeeld om een plein te ontharden.
[1] Het Eiland – Lydia Protut
