We leven in een geïndividualiseerde samenleving. Wanneer ik om mij heen kijk, de krant opensla, sociale media raadpleeg en anderen hoor spreken, dan kan ik dat alleen maar bevestigen. Op zich is individualisering een goed fenomeen. Mensen krijgen een stem als individu en spreken vanuit wie zij zijn en wat zij belangrijk vinden, in plaats van zich te vereenzelvigen met de “groep” waartoe zij behoren. Echter heb ik het gevoel dat deze individualisering doorgeslagen is naar egoïsme, naar ‘mijn rechten eerst’.
Mensen lijken zich constant bedreigd te voelen en handelen ook vanuit deze vermeende bedreiging. Hierbij hebben ze enkel oog voor hun eigen persoon en hun vermeende rechten in plaats van tegelijkertijd oog te hebben voor de Ander. De Ander wordt enkel beschouwd als de vermeende rover van deze rechten of als potentiële bedreiging. De Ander in de gedaante van ‘de gevaarlijke vreemdeling’ of als ‘wereldvreemde coronaexpert’. Dat is de enige Ander die gezien wordt in de samenleving. Daarbij wordt vergeten dat in de samenleving iedereen buiten jezelf de Ander is. Ego versus de Ander.
Voor de veiligheid van allen werd er recent een mondmaskerplicht ingevoerd in de provincie Antwerpen. Velen roepen vanop de barricade dat dit ingaat tegen hun persoonlijke vrijheden, een onvervreemdbaar recht in onze samenleving. Wanneer deze individuen echter rekening zouden houden met de Ander dan zouden zij inzien dat deze tijdelijke maatregel het beste is voor iedereen. Op dit moment is de volledige maatschappij en de volksgezondheid belangrijker dan de rechten van het individu. Voordat deze verplichting ingeroepen werd, werd mondmaskerdracht slechts aangeraden. Dit had als resultaat dat bijna niemand een mondmasker droeg. Terwijl jij als mondmaskerdrager de Ander in je omgeving beschermde, deed niemand hetzelfde voor jou. De mensen die geen mondmasker droegen in de winkel of op drukke plaatsen hielden geen rekening met de Ander in hun omgeving. Ze waren gefocust op hun Ego. Er kwam een verplichting van mondmaskerdracht in winkels en op drukke plaatsen, maar over dat laatste was nog wel eens discussie… Daarom is een algemene verplichting in de huidige situatie en met de huidige cijfers noodzakelijk. Ook al zorgt het soms voor ietwat vreemde situaties, zoals alleen in een straat wandelen met een mondmasker op. Het schept de duidelijkheid die nodig is. Kom je buiten? Dan draag je een mondmasker. Moest de bevolking meer rekening gehouden hebben met de Ander in de samenleving en niet enkel bezig geweest zijn met zichzelf en de eigen rechten, dan was deze algemene verplichting nooit in het leven geroepen. Want dan zou men uit respect voor de Ander een mondmasker dragen wanneer nodig.
Omdat het advies en de gedeeltelijke verplichting niet of slecht gevolgd werd, werd het duidelijk dat de overheid voor het beschermen van iedereen over moest gaan tot drastische beslissingen.
Wanneer mensen dan klagen over ‘dat het moeilijk ademen zou zijn’ of ‘dat het warm is’, dan zouden ze eens stil moeten staan bij een specifieke Ander, nl. het medisch personeel in ziekenhuizen of zij die mogelijks door jou ziek gemaakt kunnen worden wanneer je onwetend besmet bent. Op sociale media zie ik regelmatig ‘fake news’ passeren over hoe gevaarlijk het dragen van een mondmasker wel niet zou zijn. Van zuurstoftekort tot inademen van eigen bacteriën die de dood tot gevolg kunnen hebben. Moest dit echt gevaarlijk zijn, dan zouden we al jaren een massale sterfte zien bij medisch personeel en dan zouden zij geen mondmaskers meer mogen dragen.
Aan de mensen die blijven klagen en verwijzen naar hun eigen rechten zou ik aanraden om eens stil te staan bij de impact die het niet volgen van de maatregelen heeft op de Ander. Als jij geen masker draagt, breng je hen die jou beschermen door een masker te dragen, in gevaar. Wanneer jij je neus uit je masker laat steken ‘want anders is het moeilijk ademen’, besef dan dat je misschien wel iemand anders voorgoed de adem ontneemt. Een kleine beperking op het zogenaamd onvervreemdbare recht op vrijheid, zorgt ervoor dat het recht op leven van de Ander wordt gerespecteerd.
